* ( Nowe Stworzenie ) *

Jestem kruchą porcelaną w Twych ciepłych dłoniach

wrażliwą na każdy nieostrożny dotyk 

Ogrzej mnie swą tkliwością i uśmiechem 

pomóż się zmierzyć  z oziębłością mych stwórców 

którzy  na swoje podobieństwo

 zamknęli mego ducha w zimnym lochu cierpienia,

w pustej skorupie lalki.

Usłysz me rozpaczliwe wołanie ,

wsłuchaj się w mój głos,

niech Cię nie zwiedzie ma spokojna twarz ,

 powstała na życzenie stwórców 

Mój niemy krzyk dosięga gwiazd,

ból wykręca sztywne ciało

w głębi kryje się życie ,

 tłumione przez całą wieczność istnienia.

Zakazane emocje powodują utratę zmysłów,

tylko przy Tobie mogę uleczyć skażoną jaźń

Twoja obecność dodaje mi mocy...

by cofnąć czas...

dobrą energią natchnąć embrion zawieszony w próżni,

 sięgnąć w głębię kosmosu,

pierwotną siłą

dokonać przemiany...

połączyć ducha z ciałem,

być swoim własnym stwórcą...

 

Zapiski Porcelanowej Lalki
listopad 2014

* (Nadzieja ) *

Jestem

lecz

nie ma mnie,

mówisz, że istnieję -lecz czy na pewno  ?

Jestem tylko czymś wyobrażeniem

bladym wspomnieniem,

nie mówcie o mnie, nie krzyczcie, nie szeptajcie

nie pamiętajcie 

Jestem cieniem bez tożsamości

wykrzywionym przez blask światła

ginę wraz z nadejściem ciemności

Nie ma mnie,

nie istnieję....

Jestem upiorem błądzącym w przeszłości,

powiedz, że wciąż jest nadzieja.....

Zapiski Porcelanowej Lalki

listopad 2014

* ( Projekcja ) *

Zamknięta w holograficznej projekcji swej jaźni

tworzę własny wszechświat

osadzony w dziwnym wymiarze

utkanym z delikatnych tkanek istnienia.

Duch uwięziony w cielesnej powłoce

zmęczony, zapadł w głęboki sen,

osaczony przez ciasną klatkę udręczonego umysłu

śni swój psychodeliczny sen

Zaklęty krąg powtarzający od wieków te same wzorce,

obraca się wokół chłodnego Słońca mego Jestestwa.

Przebudź się mój Duchu - już pora ,

otwórz oczy,

rozjaśnij senne spojrzenie w błysku twórczego zrozumienia 

odbuduj ożywczą Myśl 

przywróć Słońcu ciepło ,

poczuj życiodajną energię bijącą z jego głębi.

Skrusz krępujące pęta ciemnej mentalności 

nadaj Nowy Jasny Wymiar Istnieniu .

Uzdrów przeszłość,

 nadaj sens chwili która jest.


Zapiski Porcelanowej Lalki
listopad 2014

* ( Uśmiech ) *

Uśmiech - lekiem jest na całe zło...tak powiadają, czy rację mają ?
 podświadomy znieczulacz, odcina mnie od lęku... smutku,  
zagmatwanych uczuć, 
nieśmiałości i niepewności
od powagi chwili, 
od myśli natrętnych...
często wcale nie znaczy uśmiechu...
mechaniczny grymas twarzy przysłaniający  bezsens i zagubienie. 
 skrywający pustkę... maska dobrego wychowania...
tuszuje oznaki rozdartych emocji...
a wewnątrz...
prawdziwe JA ...
splatane, niepewne...
 na wierzchu
pozostaje znużony uśmiech...
Czy jest lekiem , warstwą ochronną ?
Uśmiech ...
machinalny ,wyuczony
      bezsilny i   bezbronny
tajemniczy...
słodki i niewinny. 


Zapiski Porcelanowej Lalki
październik 2014